Tedaviye Giden Yollarda Diken Değil Mayın Döşeli
Bu rahatsızlık ile ilgili ilk günden beri bunu düşünüyorum; tedaviye giden yolları hep diken dolu. Ben mottomu kendi içimde sindirene kadar ne kadar zor günler geçirdim, siz kim bilir ne zorluklarla dolu zamanlar geçirdiniz, geçiriyorsunuz... Doktorların da hep söyledikleri gibi hayatınızın stresle ve sigarayla dolu anlarını tarihe gömün. Kimilerinizin kurduğum bu cümleye sinirlendiğini, kolaysa gel de sen yap dediğini duyar gibiyim.
Haklısınız, ben de tamı tamına gerçekleştirebilmiş değilim ama elimden geleni yapıyorum ve stressiz ve mutlu olmanın bedenime ve ruhuma getirdiklerini görebiliyorum. En önemlisi hastahaneye yatmaktan kurtuluyorum. Hastahanede bir ağrı kesici için hemşirelere yalvarmaktan, saatlerce hemşireyi beklemekten beklerken ağrıdan çarşafları yırtmaktan, dişlerimi sıkmaktan, yanımdaki diğer daha ağır hastaların durumlarını gözlemlemek zorunda kalmaktan, ölümlerini izlemekten kurtuluyorum.
Bunlar kurtulduğum psikolojik etkiler bir de fizyolojik etkiler var. Mama ile damardan beslenmekten kurtuluyorum, incecik damarlarıma serum iğnesi sokamayıp kolumun kevgire çevrilmesinden, sonunda başarılı olsalar bile 2 güne kalmadan kolumun şişmesinden kurtuluyorum. O iğrenç lağman içeceklerini içmek için sürekli kendime yeni yöntemler geliştirmeye çalışmaktan kurtuluyorum. Lağman içecekleri olmasa bile röntgene vs sokarlarken o içtiğim iğrenç ilaçlı sudan, radyasyonlu aletlerden kurtuluyorum. 50 kişi için yapılmış bir pis tuvalet için sıra beklemekten kurtuluyorum. Herşeyden kaçmak için sürekli uyumaktan kurtuluyorum. En önemlisi son çare dedikleri asla çare olmayan ameliyattan kurtuluyorum. Ameliyat mesele değil de yoğun bakımda yatmaktan kurtuluyorum. Hadi o da neyse de anestezi yüzünden kusup üstümü başımı batırdığım bir gece hemşirelerin üstümü değiştirmemesi sebebiyle sabaha kadar öylece kendimden tiksinerek, uyuyamamaktan kurtuluyorum. Estetik dikişimin enfeksiyon kapmasından koşa koşa hastaneye gitmekten, aynı bölgenin yorgan dikişi ile dikilmesinden, ömrüm boyunca yeni bir abuk yara iziyle yaşamaktan kurtuluyorum. Daha sayabileceğim bir sürü kötü şeyden, oluşabilecek yeni kötü anılardan kurtuluyorum.
Saydığım tüm bu sebeplerden dolayı hayatımın mottosu "olduğu kadar". Hayatta bir şey olacaksa zaten oluyor, kendimizi üzmeden elimizden geleni yapalım da olmuyorsa da çok umursamamak lazım. Oluşabilecek tüm kötü anılar, tüm kötü acılar için şimdi bugünden itibaren mutlu olmaya odaklı yaşamaya başlayın. Sizi üzen, yoran içinde, yanında mutlu olmadığınız herşeyi hayatınızdan çıkarın. Çünkü çıkarmadığınız her an mayınlar bedeninizde teker teker patlıyor...
Not: Bana ulaşmak isteyenler sosyal medya yerine buradan yazsalar sadece kendileri için değil, başkaları için de hayırlı bir iş yapmış olurlar.
Haklısınız, ben de tamı tamına gerçekleştirebilmiş değilim ama elimden geleni yapıyorum ve stressiz ve mutlu olmanın bedenime ve ruhuma getirdiklerini görebiliyorum. En önemlisi hastahaneye yatmaktan kurtuluyorum. Hastahanede bir ağrı kesici için hemşirelere yalvarmaktan, saatlerce hemşireyi beklemekten beklerken ağrıdan çarşafları yırtmaktan, dişlerimi sıkmaktan, yanımdaki diğer daha ağır hastaların durumlarını gözlemlemek zorunda kalmaktan, ölümlerini izlemekten kurtuluyorum.
Bunlar kurtulduğum psikolojik etkiler bir de fizyolojik etkiler var. Mama ile damardan beslenmekten kurtuluyorum, incecik damarlarıma serum iğnesi sokamayıp kolumun kevgire çevrilmesinden, sonunda başarılı olsalar bile 2 güne kalmadan kolumun şişmesinden kurtuluyorum. O iğrenç lağman içeceklerini içmek için sürekli kendime yeni yöntemler geliştirmeye çalışmaktan kurtuluyorum. Lağman içecekleri olmasa bile röntgene vs sokarlarken o içtiğim iğrenç ilaçlı sudan, radyasyonlu aletlerden kurtuluyorum. 50 kişi için yapılmış bir pis tuvalet için sıra beklemekten kurtuluyorum. Herşeyden kaçmak için sürekli uyumaktan kurtuluyorum. En önemlisi son çare dedikleri asla çare olmayan ameliyattan kurtuluyorum. Ameliyat mesele değil de yoğun bakımda yatmaktan kurtuluyorum. Hadi o da neyse de anestezi yüzünden kusup üstümü başımı batırdığım bir gece hemşirelerin üstümü değiştirmemesi sebebiyle sabaha kadar öylece kendimden tiksinerek, uyuyamamaktan kurtuluyorum. Estetik dikişimin enfeksiyon kapmasından koşa koşa hastaneye gitmekten, aynı bölgenin yorgan dikişi ile dikilmesinden, ömrüm boyunca yeni bir abuk yara iziyle yaşamaktan kurtuluyorum. Daha sayabileceğim bir sürü kötü şeyden, oluşabilecek yeni kötü anılardan kurtuluyorum.
Saydığım tüm bu sebeplerden dolayı hayatımın mottosu "olduğu kadar". Hayatta bir şey olacaksa zaten oluyor, kendimizi üzmeden elimizden geleni yapalım da olmuyorsa da çok umursamamak lazım. Oluşabilecek tüm kötü anılar, tüm kötü acılar için şimdi bugünden itibaren mutlu olmaya odaklı yaşamaya başlayın. Sizi üzen, yoran içinde, yanında mutlu olmadığınız herşeyi hayatınızdan çıkarın. Çünkü çıkarmadığınız her an mayınlar bedeninizde teker teker patlıyor...
Not: Bana ulaşmak isteyenler sosyal medya yerine buradan yazsalar sadece kendileri için değil, başkaları için de hayırlı bir iş yapmış olurlar.
Merhaba ayşe Gaita nakli hakkında ne düşünüyorsun? Bu konu hakkında araştırma yaptiysan bizimle paylaşır misin ? Sanirim yüzde 90 başarı elde ediliyormus
YanıtlaSilYağmur ben hiç duymadım o yöntemi şu ana kadar, hiçbir doktorum telaffuz bile etmedi. Ama uygun bir vakitte araştırıp paylaşırım.
YanıtlaSilTeşekkür ediyorum ayşe ben bi ufak çaplı araştırma yaptım Türkiye de bu çalışmayı yapan doktorlar var . GATA da Prof ahmet hoca başlatmiş yüzde 90 başarı elde etmişler inşallah uzun remisyon sağlayan bir çalışma elde edilir . Bu konu hakkında bildiklerini blogda paylasirsan çok sevinirim artık soruları burdan sorucam sana kendine çok iyi bak öptüm :)
YanıtlaSilEn kısa zamanda detaylı bir şekilde araştırıp paylaşacağım. Evet böylesi konuyu ikimizin arasında konuşmaktan öteye götürüyor, teşekkür ederim.
YanıtlaSilIyi aksamalar dilerim bende chron hastasiyim yazilarinizi okudum son zamanlarda biraz agrilarim oluyor size bise sormak isterim kani ank unis hastanesindeki kani filitreme (afaroz neden )bi yontem yapiyolarmis bilgniz varmidir yardimci olursaniz sevinirim
YanıtlaSilIyi aksamalar dilerim bende chron hastasiyim yazilarinizi okudum son zamanlarda biraz agrilarim oluyor size bise sormak isterim kani ank unis hastanesindeki kani filitreme (afaroz neden )bi yontem yapiyolarmis bilgniz varmidir yardimci olursaniz sevinirim
YanıtlaSilMerhaba hayır bilgim yok ne yazık ki ama kesin bir çözüm olsa muhtemelen sadece ankara üni de kalmazdı, Türkiye'ye hatta dünyaya yayilirdi diye düşünüyorum.
YanıtlaSil