Tekrar Hastanede: Sessizce Gelen Crohn Uyarısı...

Son yazımın üzerinden geçen 5 günün sonunda 12 Nisan Pazar günü uzun bir koşuya çıktım 14km 6:42 pace'le sıcak bir Londra günü güzel bir koşuydu. Çok susadım ve parkta bir çeşmeden su içtim. Sonra da eve döndüm. O gün konuk olmam gereken bir podcast vardı, public speaking üzerine. Sonrasında da katılmam gereken bir doğum günü partisi. Her şey harika hiçbir sorun yok buraya kadar. Doğum gününde sadece su içtim, yediğim atıştırmalıklar dışında da bir şey yemedim, öncesinde de kırmızı pancarlı bir salata yemiş ve günü kapatmıştım. 13 Nisan günü tatil ve çok sevdiğim bir arkadaşımın evinde yine bir partiye davetliyiz, bu sefer "Boat Race". Her yıl Cambridge ve Oxford kürek takımlarının Thames'de düzenlenen yarışı ve arkadaşım Oxford mezunu o yüzden her yıl bu parti aynı gün gerçekleşir. Eğlenceli ve benim heyecanla beklediğim bir gündü yani. Her neyse gece 2 gibi eve döndük ve uyudum. 

Sabah erkenden uyandım aklımda tek bir şey var o günün koşu antremanını yapıp kürek yarışını izlemeye gitmek. İlk iş tuvalete gittim bu esnada ne bir ağrım var, ne aklımda koşudan başka bir şey. Tuvalet esnasında ishal olduğumu fark ettim, ardından ateş basmaya başladı. Bir anda nefes darlığı konuşmak istiyorum sesim çıkmıyor, bayılmak üzereyim ama düşündüğüm tek bişey var burada olmaz, klozette otururken arkama kafamı koydum ishalin bitmesini bekledim. Sonra artık kendimi daha fazla ayakta tutamayacağımı bayılmamın an meselesi olduğunu fark edince, yavaşça yere inip kendimi bıraktım. Sonrasında karanlık... Gözlerimi açtığımda ter içerisinde kalmışım; hala sesim çıkmıyor ve zor nefes alıyorum ama tekrar tuvalete ihtiyacı hissiyle klozete geri dönerken kırmızı renk dikkatimi çekti. Kendi kendime kan galiba bu dedim, ishal diye düşündüğüm şey aslında gaitadan kaybettiğim kanmış. Sonrası kendimi zorla adım attırıp eşimi uyandırmak, beni yatağa taşıması. Kendimi aşırı susuz hissetmem o kadar susuzum ki sanki o susuzlukla ölüp gideceğim gibi. 

Ve sonrasında apar topar hastaneye acile gittik elbette. Ayakta duramadığım hemen beni içeriye aldılar ve yatırdılar. Kan alınıp testler yapıldı, Crohn olduğumu öğrenince doktor 2 adım geri çekildi. İngiltere'de de Türkiye'de olduğu kadar korkuyor acil doktorları, ne yapacaklarını pek bilemiyorlar. Her neyse kan testi sonuçlarım çok fena gelmedi ancak dehidrasyon var orası kesin, serum taktılar hızlıca serum beni kendime getirdi. Kanı dışkı yoluyla attığımı söyledim ama buna dair bir şey bulamadılar ve göremediler. Daha önce Türkiye'de de böyle olmuştu o yüzden çok zorlamadım bu meseleyi. Tansiyonum çok düşüktü bu süreçte serumla birlikte o da toparlamaya başladı ve taburcu edildim. 

İngiltere'de Türkiye'den farklı şekilde Crohn ile ilgili doktorunuza kafanıza göre ulaşamıyorsunuz. Tabi ben şanslıyım bu anlamda Türkiye'deki doktorum hala beni takip ettiği için onunla iletişime geçtim. O kan değerlerini çok kötü bulmadı bu Crohn olmayabilir belki amip olabilir ama daha detaylı kan tahlili gerekli dedi. Burada süreci yürütmek için ise Crohn hemşirenize mail atmanız gerekiyor sanki iş arkadaşınızla mailleşir gibi. Aşağıda gördüğünüz durumumu özetleyen maili kendisine attım.

Bu mailin ardından ilerleyen günlerde hemşire beni aradı çok sempatik bir şekilde bunu yaşadığım için çok üzgün olduğunu söyledi ve ona biraz daha detaylı anlatmamı istedi. Yaklaşık 20 dakika kadar telefonda konuştuk bu esnada bana daha detaylı kan ve dışkı tahlili yapmamız gerektiğini söyledi ve işlemleri benim hastaneye bir sonraki gün gideceğim şekilde hazırladı. Acildeki doktora çok üstünkörü bir kan tahlili yaptığı için biraz kızdı ve telefonu kapattık. Sonrasında gelen kan tahlilleri, CRP ve kalprotektin sonuçları bir şeylerin pek de yolunda olmadığını söylüyordu. Özellikle demir ve demir tutulumum dibi görmüştü bu da kan kaybını doğruluyordu. Hemşire bana hemen damardan demir alacağım bir randevu ayarladı o haftaya. Bir de kendisiyle yüz yüze bir görüşme ayarladı tarih: 30 Mayıs :D Hatırlatayım bu esnada hala Nisan'dayız. NHS dedik, sabır dedik. 

Ben demiri aldım damardan ve ortamda bir yaşlılar bir ben vardık, böyle şeyler insanı üzüyor şimdi böyleysem yaşlanınca ne olacak diye düşünüyor insan. Her neyse sonra ben iş seyahatine gittim 1 haftalığına, orada da düzgün beslenmeye çalıştım elden geldiğince. Spora bile döndüm iş arkadaşlarımla bir sabah birlikte koştuk bile. Tekrar acillik oldum dönünce enfeksiyon dedi doktor ve yine serumla beni eve yolladı. Tarih hala 30 Mayıs değil ama az kaldı diye avutuyorum kendimi. Bu sefer işimi de etkiledi bu durum Amerika'ya önemli bir konferansa gitmem gerekiyordu konuşmacı olarak, gidemedim. Gidemediğime değil de insanları zor durumda bıraktığıma çok üzülüyorum böyle anlarda.

Her neyse sonunda 30 Mayıs geldi, hemşiremi gördüm. CRP ve kalprotektin değerlerim aşırı yüksek değil ama yükselme trendinde bu yüzden ortak bir kararla bir miktar daha gözlemleyelim dedik. Çünkü yine bir virüs ya da enfeksiyon da bunlara sebep olabilir dedi hemşire. Haziranın son haftası tüm testleri tekrarlayacağız ve hala yükseliyorsa da artık ilaca geri dönüşümü konuşmaya başlayacağız Crohn için. Ha bu arada peki doktor randevun ne zaman diye soracak olursanız o da 23 Şubat 2026. Şaka gibi bir tarih ve NHS(SGK'nın İngiltere versiyonu) gerçekleri.

Geçtiğimiz Cuma çevremin yoğun ısrarıyla Carnivore diyet denemeye başladım, ısrarlar deneyen hastalara iyi gelmesi sebebiyleydi. Daha 2. gün çok sert bir ishal karşıladı beni 3. gün diyetten olduğuna emin oldum ve bıraktım karbonhidrat almaya başladım. Bugün 4. gün olacaktı tarih 9 Haziran. Tüm gündür Crohn günlerimi aratmayacak bir karın ağrısı çekiyorum. Buscopan içtim, tüm gün yatarak biraz nefes aldığım anlarda çalışabildim. Yarın fiziksel olmam gereken bir ofis ve yapmam gereken bir sunum var. Eğer size de birileri ısrar ederse ve aklınıza düşürür, "yaa denesem mi" derseniz bu benim size DENEMEYİN çağrımdır. 

Ağrıyı çekmekten başıma ağrı girdi, buscopan ağrımı azaltamadı bile. Bir deneme bizler için pahalıya mal olabiliyor, deneme yapmazken bile zor dengede kalıyor beden, eğer kalabiliyorsa.