Humira ile 2 yılın ardından

Humiraya başlamam ile birlikte yaşanan bu 2 yıl oldukça hızlı geçti. Öncelikle Humira oldukça hızlı ve iyi bir etki yaptı. Fakat kimsenin Humira'ya mucize gözüyle bakmasına sebebiyet vermek istemiyorum. Çünkü, aslında Humira tek başına başarmadı tüm bunları...

Şöyle bir 2 yılın analizini detaylıca yazmak istiyorum ki herkes aslında neyle karşı karşıya olduğunu anlayabilsin. Öncelikle Humira ilk dozumun ardından iğne kullanan bir hasta olmanın o kadar da zor olmadığını farkettim. Hastaneden çıktıktan kısa bir süre sonra yeniden spor yapmaya başladım ve işte benim asıl hayatımı kurtaran şey de bu oldu. Öncelikle bu spor meselesine değinmek istiyorum. Ben bundan 3 yıl önce sosyal medya ortamlarından birinde tanıştığım benim gibi Crohn hastası bir arkadaştan şunu duymuştum: "Crohn hastalarının neredeyse bir sporcu gibi yoğun spor yapmaları çok önemliymiş. Ben de bu şekilde spor yaptığımdan beri hastalığım iyi yönde bir seyir göstermeye başladı." Bu fikir benim kafama yattı açıkçası benim gibi sürekli oturarak çalıştığınız bir işiniz varsa, başka bir deyişle pasif bir hayatınız varsa spor yapmak ancak bedeninizi iyi yönde etkileyebilir. Daha sonra oturup düşünmeye başladım nasıl bir spor yapmalıyım üzerine. Açıkcası ilk elediğim şey spor salonuna gidip bireysel spor yapmak oldu. Bunun birden çok sebebi var; ilki de spor salonlarında gördüğümüz tiplerin beni tedirgin etmesiyken, en önemlisi tek başına motivasyonumu korumakta zorlanmamdı. Daha sonra pilates, yoga vs gibi sporların beni kesmeyeceğine karar verdim. Bu yüzden de bir dövüş sporuna yönelmek istedim. Fakat kadınların bu şekilde gittiklerini bildiğim bir dövüş kulübü yoktu ama bir şekilde bu işlerle ilgili bir arkadaşıma danıştım ve o beni hayatımın sporuyla tanıştırdı.

Yakından tanıdığı bir eğitmenin Muay Thai Akademi çatısı altında grup ve bireysel eğitim verdiğini, kadınlara ayrı bir grubun bulunduğunu söyledi. Böylece ben koşarak kadınlar grubuna gitmeye başladım. Daha sonra düzenim bir miktar değişti ve saati işime uymadı vs kendi grubum ile kendi belirlediğimiz bir saatte gitmeye başladık ve o zamandan bu zaman aşağı yukarı 2.5 yıldır Muay Thai yapıyorum. Bu spor benim hayatıma sadece sadece sağlık katmadı; hayattaki en büyük zorluklarımı bu haftada 2 gün gittiğim spor salonunda üzerimden atar oldum. Bu sürede babamı kaybettim zorlu bir akciğer kanseri sürecinin ardından, bunu yaşayanlar aslında sürecin zorluğunun bile tek başına Crohn'u tetiklemeye yeterli olduğunu bilirler, diğerleri de tahmin edebilirler. Fakat tüm o sürede ben her hastaneden salona dönüşümde ne kadar zor bir gün geçirmiş olursam olayım; hocamın da çok büyük desteğiyle oradan daha sakinleşmiş, daha güçlü ayrıldığımı gördüm. Sonrasında tüm vefat sürecinin üstesinden gelmemde de sporumun emeği çok ama çok büyük.

Hayatımda Humira'dan önce de sağlıklı beslenmeye çalışıyordum fakat bu konuda çok tutarlı değildim ne yazık ki. Şuan ne yediğime, ne zaman yediğime de çokça dikkat ediyorum artık. Sizi bilmem ama özellikle lifli sebzeler bağırsağımı çok yoruyor, bu yüzden sebzeden ziyade kendimi ete yönelmiş olarak buldum. Elbette, sebze yiyorum fakat özellikle lifli sebzeleri asgari düzeyde tüketiyorum. Eğer köy tavuğu bulabilirsem, köy tavuğu tüketiyorum yoksa hindi tüketmeyi tercih ediyorum. Bunun dışında mümkün olduğunca balık tüketiyorum; kırmızı et tüketeceksem eğer büyük baş yerine küçük baş tüketmeye çalışıyorum. Şekeri, tuzu ve unu eskiye nazaran büyük ölçüde hayatımdan çıkarttım. Buradan da hiç kaçamak yapmadığım sonucu çıkartılmasın ben tatlı, çikolata insanıyım. Fakat bunları da kaçamak ölçüsünde tutmak için özen göstermeye çalışıyorum. Bir de zamanında bir doktorumun bana söylediği bir şey var çok darlandığını hissettiğinde gece uyumadan önce 1 kadeh şarap içebilirsin, herhangi bir psikiyatrın vereceği ilaç vücuduna o şaraptan daha fazla zarar verecektir. Tüm bunların dışında kendimi hayata karşı motive etmeye çalışıyorum: vakit buldukça koşuyorum, arkadaşlarımla vakit geçiriyorum, hobiler yaratıp onlara vakit ayırmaya çalışıyorum ve en önemlisi de Humira'mı düzenli olarak kullanıyorum. Yakın tarihte kullandığım diğer ilaçlardan doktorumun önerisiyle kurtuldum ve şuan yalnızca Humira kullanıyorum.

Ben doktor değilim bu yüzden kimseye öneri veremem ama kendi hayat tecrübelerimi paylaşıyorum çünkü Crohn'un insanı zaman zaman ne kadar umutsuzluğa sürüklediğini biliyorum. Bundan yıllar önce "hangi iş veren beni ister, belli aralıklarla hastaneye kaldırılan, ayda en az 1 kez karın karın ağrısı çeken, ağrı kesicilerle yaşayan bir insanım" diye etiketliyordum ben kendimi. Ama bugün bu cümleleri kuran kişiyle kesinlikle aynı fikirde değilim; sağlıklı bir insan gibi hayatımı sürdürebiliyorum yalnızca çok daha fazla kontrol ediyorum ve ediliyorum.